Carrot cupcakes

Wat betreft koken ben ik een beetje tegenstrijdig. Ik verslind kookboeken bij het leven en ben gek op het maken van lekkere dingen, maar gewoon het alledaagse eten koken vind ik meestal een vervelend klusje en doe ik alleen omdat ik wil dat mijn jongens goed eten.

Vooral het maken van snacks en zoete dingen vind ik leuk, zo maak ik regelmatig cupcakes en taarten. Ook deze keer had ik trek in iets lekkers en zat de carrot cake die ik laatst weer bij Starbucks had gegeten in mijn hoofd.
Genoeg reden om een recept te zoeken en ze in cupcake formaat te maken. Recept was snel gevonden en na enige aanpassingen vond ik hem klaar genoeg om uit te proberen.

Dit is het recept:
ingrediënten cakejes
- 50 gr walnoten in kleine stukjes
- 50 gr roomboter, gesmolten
- 100 ml zonnebloemolie
- 125 gr bruine basterdsuiker
- 2 grote eieren, gesplitst
- 150 gr fijne worteljulienne
- 125 gr zelfrijzend bakmeel
- 2 eetlepels koekkruiden

ingrediënten frosting
- 100 gr roomkaas (monchou)
- 100 gr roomboter
- 150 gr poedersuiker
- 2 druppels vanille-extract

Oven voorverwarmen op 150 °C.
Eventueel een muffinpan vullen met muffinvormpjes.
In een kom de gesmolten boter, olie en de basterdsuiker tot romig mengsel kloppen.
Eierdooiers erdoor kloppen en wortel, zelfrijzend bakmeel, koekkruiden en gemalen walnoten erdoor scheppen.
In een andere (vetvrije) kom eiwitten stijf kloppen en door beslag spatelen. Beslag in cupcakevormpjes scheppen.
Cupcakejes in ongeveer 18 minuten gaar en lichtbruin bakken (eventueel controleren met een sateprikker)
Intussen roomkaas, poedersuiker en roomboter goed door elkaar kloppen tot romig mengsel.
Na het afkoelen, de cakejes ermee bestrijken en eet smakelijk!

Dit was mijn eindresultaat, zo jammie! Ik heb er een aantal ingevroren, want ik had op YouTube weer gezien dat dat heel goed kan en aangezien ik er altijd veel over heb, leek me dat een goede oplossing, heb ik altijd lekkers bij de hand in geval van acute lekkere trek.

Read more...

Je Lijf, Je Leven

Afgelopen zondag was ik bij mijn ouders en kreeg ik een berichtje van Kim. Ze liet me weten dat er op dat moment een programma op RTL4 was dat over MS ging.
Altijd interessant natuurlijk al kon ik het op dat moment niet kijken, aangezien Jayms Diego aan het kijken was en dat afzetten staat ongeveer gelijk aan heiligschennis, maar gelukkig was het programma ook te zien op RTL Gemist.

Ik heb het net gekeken en het is echt een duidelijke uitleg over wat de ziekte nou precies is en wat er gebeurt in je lichaam. Dus voor iedereen die nieuwschierig is.. :)

Hier is de link:
Je Lijf, Je Leven

Read more...

Wisselen

Het was een mooie zondagochtend, om precies te zijn, was het afgelopen zondag 19 februari 2012 en ik ben rustig aan het chillen met de kids. Tenminste, ik chill en zij stuiteren door de kamer zoals mijn kleine ADHD-ers nou eenmaal doen in de tijd dat ze wakker zijn.
Bas was al naar de voetbal en Quinten en Jayms waren eindelijk weer een beetje beter, ze hadden de afgelopen week allebei koorts gehad, maar dat schijnt weer te heersen.

Op een gegeven moment zit Quinten voor me en hij zegt: "Mam, mijn tand zit los.." In de eerste instantie schrok ik, want bij het beeld van losse tanden zie ik altijd meteen van die glimlachende hoogbejaarden voor me met zo'n tandloos gezichtje (niet jou hoor, oma! ;))
En ik dacht ook niet meteen aan wisselen, omdat de meeste kinderen pas rond 6 jaar beginnen met het wisselen van hun voorste tanden.
Maar hij liet het aan mij zien en hij kon inderdaad zijn tand bewegen met z'n tong en ik zag al snel dat achter zijn wiebelende tand al een nieuwe aan het groeien was. De conclusie was toch wisselen.

Helemaal spannend, zijn eerste tandje.. Ik benadrukte hem dat ie moest proberen om z'n tandje niet per ongeluk in te slikken, want deze wilde ik natuurlijk graag bewaren in z'n tandenbakje.
In eerste instantie durfde hij niet zo goed te eten, maar na wat instructies van mij ging ie het toch proberen en toen was ie er binnen no time uit en heeft Quinten een fietsenstalling in z'n mond.. :)

Ja, toen was ik natuurlijk wel heel trots, mijn kleine Quinten wordt al zo groot! De tijden dat ze klein zijn, zijn heel leuk, maar vind het toch ook altijd wel heel gaaf als ze dan weer een nieuwe grote stap maken, zoals naar de basisschool gaan of zoals nu, het wisselen. Ze worden steeds gezelliger, omdat je meer met ze kunt doen en ze meer verhalen hebben. Ik hou ervan! En de andere tand zit ook een heel kleine beetje los, ook daarachter zag ik al een nieuwe dus binnenkort een nog grotere fietsenstalling.. :)

Read more...