Nothing much

Vandaag geen spectaculaire gebeurtenissen en verhalen (in tegenstelling tot normaal, want we hebben natuurlijk een heeeeel spannend en avontuurlijk leven ;)), maar gewoon wat lulpraat over de alledaagse dingen.
Zoals bijvoorbeeld Quinten, je merkt echt dat hij al zo groot wordt en zo wijs. Ik was daarnet mijn boodschappenlijstje aan het maken op mijn blocnote en zodra hij die ziet, dan wil hij altijd erop tekenen. Dat mag ook wel als ik klaar ben, maar toevallig had ik de blocnote alweer opgeborgen. Dus Quinten zag dat ik klaar was en komt naar me toe om te vragen waar "mama's speelgoed" is, hij bedoelt dus de blocnote. Zo grappig..
En laatst had hij op een school een tekening gemaakt en die mogen ze dan meenemen naar huis. Hij kwam helemaal enthousiast op me afgerend om me te vertellen dat ie mama's bil getekend had. Hoe worden die kinderen in hemelsnaam geinspireerd vraag je je dan af, he?! Tis nou niet dat ik de hele dag thuis naakt rondloop, want daar vind ik het veel te koud voor. Het liefst zit ik lekker met warme choco en een dekentje op de bank, maar dat gaat helaas nooit echt met 2 kleine kids.

Dat is wel iets wat ik echt mis, gewoon zo'n lekkere lummeldag waarbij je niks hoeft te doen, alleen lekker samen in je warme bed te liggen met een fles cola en een bak popcorn en een heel seizoen van een leuke serie. Uitslapen en stappen e.d. zijn dingen die ik niet mis sinds ik kleintjes heb, want uitslapen kan ik toch niet en stappen deed ik ook al niet zo hevig meer, maar zo'n lummeldag... ;)

Met Jayms z'n lopen gaat het ook steeds beter, hij probeert steeds meer op te staan en weer te gaan lopen als ie erges gestrand is, i.p.v. verder te gaan kruipen. En hij kan ook best al aardige stukken lopen, zo liep ie van de week gewoon van onze slaapkamer naar de balkondeur. Toch ook een stukje met 2 drempels.
Verder heeft Jayms het geduld van een aardbei, als iets niet lukt, dan begint ie meteen met (zijn manier van) schelden. Hij gaat dan druk lopen schreeuwen in niet bestaande woorden en zodra het dan weer gelukt is dan roept ie heel hard "Jaaah!!" en dan gaat ie weer verder met zijn ding. Ik ga het wel een keertje te filmen als het lukt.

Verder ben ik toch wel een beetje zenuwachtig voor woensdag, die uitslag van de MRI scan. Ik heb niet echt het idee dat ik iets heel ernstigs heb, maar dat heeft niemand denk ik op mijn leeftijd en zulke dingen gebeuren altijd allen bij anderen en niet bij jezelf, zo'n idee heb ik altijd. Waarschijnlijk een beetje een struisvogelreactie, lekker met mijn kop in het zand, maar ignorance is bliss vaak.
En als er niks uit die MRI scan komt, dan krijg ik waarschijnlijk weer een ander onderzoek waarbij ze gaan kijken of ik een zeldzame afwijking heb aan mijn zenuwen in mijn rug. Maar dat krijgen we woensdag wel te horen of dat nodig is of dat ze misschien wel wat gezien hebben op de scan.
Bas zou deze keer wel op tijd zijn en mijn moeder is er ook al wat eerder, want zij gaat oppassen en met de kleintjes naar het consultatiebureau.
Als ik de uitslag heb, dan zal ik wel weer een nieuwe blog plaatsen, zodat iedereen weer op de hoogte is..

Als afsluiter nog even een filmpje van Quinten die meezingt met een liedje van Spongebob Squarepants.