Spit

Al ruim een week heb ik last van mijn rug. Das op zich niet zo'n ramp, want dat heb ik wel vaker, maar meestal trekt het na een paar dagen wel weer weg en kan ik me weer vrolijk bewegen en daar ging ik deze keer dus ook van uit eigenlijk.
Als het pijn doet dan weet je wel dat het eigenlijk een teken is dat je ietsniet goed doet en dat je rustiger aan moet doen, maar ja, de kinderen hebben toch hulp nodig en je tilt ze toch regelmatig en ook bukken komt veelvuldig voor.
Ik denk dat ik toch maar beter ga luisteren naar mijn lichaam voortaan, want gisteren heeft mijn rugpijn zijn hoogtepunt bereikt..
Ik bukte om iets neer te zetten en toen was het gedaan.. Ik kon niet meer bewegen en ben met veel moeite naar mijn bed gestrompeld waar ik in paniek Bas gebeld had. Hij was al onderweg naar huis, maar hij stond in de file. Gelukkig had ik Jayms al in bed gelegd, dus daar hoefde ik me geen zorgen over maken en Quinten vermaakte zichzelf wel. Bas had ondertussen al de huisartsenpost gebeld, maar die wilden mij graag spreken dus toen ie eenmaal thuis was, had ie weer gebeld.
Hun advies was om Diclofenac te slikken in combinatie met paracetamol, maar dat had ik al gedaan en werkte duidelijk niet en verder moest ik me vooral proberen te bewegen om niet stijf te worden. Dat was dus helemaal geen optie, want elke beweging deed %&*#ing pijn.
Op een gegeven moment moest ik naar de wc en toen heb ik er een half uur over gedaan om op mijn knieen voor het bed te gaan zitten, zodat Bas het potje van Q onder me kon houden zodat ik daarin kon plassen, want de wc was echt geen optie.
Gelukkig ging de nacht wel redelijk en had ik al aan mijn moeder gevraagd of ze me kon helpen de volgende dag en dat wilde ze wel doen.
Dus Bas had vanochtend mijn huissleutels daar afgegegooid, want ik kon natuurlijk niet de deur open doen. Ze was zo slim om even een po te lenen op haar werk zodat ik daarin kon plassen.
Zo lief dat ze er was vanochtend, ze was er al om kwart over 7 en heeft de hele dag voor de kids en mij gezorg en ook nog het huishouden gedaan, ben zo blij met mijn mams!! En ook Daniëlle en Lennart hebben me geholpen, ook echt lief, want je voelt je zo hulpeloos als je niet eens kan zitten dus eigenlijk niks kan en zo bezwaard om alles aan anderen te vragen.
Mijn moeder had ook de dokter voor me gebeld, zodat ik andere pijnstillers kreeg en spierverslapper, want bij haar en mijn vader werkte die Diclofenac ook niet.
Die had ze ook meteen opgehaald voor me en dat was echt een verademing zeg. Na een uur werkte ze en kon ik zowaar zelf mijn bed uit en douchen!'
Nu voel ik nog steeds wel dat het er zit, maar die medicijnen verdoven de ergste pijn en zorgen er in ieder geval voor dat ik mobiel ben, want op zo'n po plassen is echt geen pretje..
Ik hoop dat het snel over is, het kan enkele dagen duren, maar ook enkele weken.

Read more...

Consultatiebureau

Als Quinten naar de peuterspeelzaal moet of als ik een afspraak heb met iemand, dan zorg ik er uiteraard voor dat ik op tijd klaar ben met alle dingen die moeten gebeuren voordat we op pad kunnen. Dat vergt nogal wat tijd namelijk.
Ik moet natuurlijk mezelf wassen, aankleden, opmaken en haar fixen, maar daar blijft het niet bij als je kinderen hebt. Dan moet je ook zorgdragen dat zij ook fris, fruitig, gevoed en aangekleed zijn.
Op de dagen dat we geen verdere verplichtingen hebben, doe ik het dus meestal rustig aan qua aankleedproces en probeer ik eerst 's ochtends de huishoudelijke plichten te vervullen.
Zo ook vandaag, ik had al de was en dergelijke gedaan en toevallig hadden Q, J en ik ook al gebadderd en waren ze pretty much aangekleed toen ik er om 11.00 uur achter kwam dat we om 11.10 uur een afspraak hadden bij het consultatiebureau voor J.
Was ik alweer helemaal vergeten, slimme ik. Dus dat betekende dat ik of de afspraak af moest bellen of dat ik nog snel moest racen en aangezien Jayms ook prikjes zou krijgen, heb ik maar voor de laatste optie gekozen.
In mijn haast was ik van alles vergeten zoals een handdoek/badjas voor J, maar gelukkig staat de kachel altijd aan bij het cb dus hij leek het niet erg te vinden.
Na gewogen en gemeten te zijn, mochten we naar binnen. Q ging lekker spelen met de houten puzzel die er lag zodat ik tijd had om me met Jtje bezig te houden.
De wijkverpleegkundige vroeg wat ie allemaal al kon en of ie altijd zo vrolijk was en nadat alles goed bevonden was, kreeg ik nog het advies dat ik op moest letten dat mijn twee zoons geen competitiestrijd gaan maken tussen elkaar met alles, want dat schijnt veel voor te komen bij jongens.. We'll see..
En toen was het tijd voor de prikjes, dit was de laatste van de reeks van de 4 DKTP/HiB prikken en meestal de ergste. Niet omdat ze er dan sneller ziek van worden, maar wel omdat ze er meer bewust van zijn dat iemand ze pijn doet.
Maar mijn stoere binkie ging helemaal niet huilen bij de prikjes, de eerste zei ie helemaal niks en bij de 2e zei hij iets dat op auw leek, maar that's it.
En vooralsnog lijkt hij er geen last van te hebben..
Ook nog even een groeigrafiekje van Jayms:

Groeicurve Jayms tot 21-10-2009

Read more...

Examen

Vandaag was het dan eindelijk zover, Suzanne en ik hadden examen voor ons rijbewijs B (voor gewoon de auto dus). We waren al enigzins voorbereid over het verloop van een examen, want we waren natuurlijk al voorgelicht door onze rij-instructeur en we hadden ook al het genot ondervonden van een tussentijdse toets.
Bij de toets mocht ik als eerste dus deze keer was de eer aan Suzanne. Om het geheel nog wat spannender te maken, hadden we ook nog eens dezelfde examinator.
Na eerst een half uurtje te hebben ingereden en de laatste tips weer doorgenomen, was het tijd voor Suzanne om af te rijden.
Eerst gaat de examinator dan een praatje houden en daarna ga je dan rijden. Ik was natuurlijk wel mee naar het CBR, maar kon niet mee naar binnen dus ik zat in de kantine zenuwachtig te zijn voor mijn eigen examen toen ik de blauwe auto van onze instructeur voorbij zag komen, wat betekende dat Suzanne begonnen was met rijden. Officieel heb je voor je examen ongeveer 55 minuten, maar in de praktijk rij je ongeveer een half uur dus ik verwachtte Sanne na 3 kwartier wel terug, maar het duurde bijna een uur voordat ze terug was. En toen ze aan kwam lopen, zag ik al dat ze niet geslaagd was.
Daarna was het mijn beurt om in te rijden en dat deden we door Suzanne's examenroute te rijden, zo kon ze mooi ook meteen vertellen wat ze waar had gedaan en vertellen dat de examinator een niet erg duidelijke man was en dat ze gezakt was op niet goed genoeg kijken bij kruispunten. Ik vreesde al ergste, want als Suzanne al niet slaagt, dan zou ik het zeker niet halen, want persoonlijk vind ik dat Sanne beter rijdt dan ik. Niet dat ik niet kan rijden, maar ik vind dat het bij mij nogal schommelt, de ene dag gaat het beter dan de andere en bij Sanne is dat wat constanter. Maar goed, niet op de zaken vooruit lopen natuurlijk.
Eindelijk was het tijdstip daar, het was mijn beurt.
De meneer ging zijn standaard praatje houden en daarna gingen we rijden. Ik mocht lekker naar Delft, helemaal geweldig, NOT!! Ik vind Delft echt het vervelendst om te rijden, maar daar heb je niks over te zeggen uiteraard.
Op zich vond ik dat het rijden best goed ging, op de snelweg na, want ik had natuurlijk weer zo'n troela voor me die met 50 de snelweg op ging, waardoor ie vond dat ik te dicht op de auto zat. Zelf vond ik het wel meevallen, maar examinators schijnen graag te overdrijven en zijn ook bang uitgevallen.
En toen we het CBR terrein op reden, liepen er een paar jongens de weg op om naar het parkeerterrein te gaan en daarvoor trapte de examinator op de rem (zonder koppeling waardoor de auto uitsloeg!), maar dat rekende ie niet mee, want uiteindelijk ben ik gezakt op te weinig kijken en moest ik besluitvaardiger zijn bij kruispunten, want ik ging er te langzaam op af. Mijn instructeur keek me al aan van "Jij langzaam?!", want normaal ga ik juist te hard op kruispunten af.
Anyway, de conclusie is dus dat we allebei gezakt zijn op een grijs gebied genoemd, je kijkt te weinig. Lekker vaag dus en niemand die kan bewijzen dat we wel genoeg kijken al vind ik dat dat wel duidelijk was, want er waren genoeg mensen op de weg en toch hebben Suzanne en ik niemand geraakt, maar dat was natuurlijk gewoon puur toeval volgens de examinator.. ;)
Nou ja, niks aan te doen, we hebben 26 november weer een herkansing en hopelijk hebben we dan een betere examinator en een goed eindresultaat!!

Read more...

Nog meer nieuwe LO's

En nog eentje dan..
Voor deze heb ik even mijn schattige neefje Mitchell geleend, want zeg nou zelf, met zulke ogen wordt elke crea toch mooi?!

Sweetness - Poupoune

En aangezien ik nu lekker vakantie heb, kan ik mijn tijd goed gebruiken om een nieuwe bloglayout te maken dus hou hem in de gaten, binnenkort weer een nieuwe achtergrond!!

UPDATE: Ik heb hem al gemaakt en hij is geheel gewijd aan mijn kleine ventje die alweer bijna 1 jaar wordt!

Read more...

Nieuwe LO's

Ik huppel weer even langs om twee nieuwe layouts te showen..


Uitnodiging van Jayms z'n 1e verjaardag



Weekopdracht met mijn favoriete kinderserie

Read more...

Updates

Even weer eens wat updates over de knullies..

Quinten
Quinten gaat sinds 1 september naar de peuterspeelzaal en hij vindt het helemaal geweldig. Elke dag heeft ie het wel over "schooltje" en hij begint er ook steeds meer over te vertellen. Eerst kreeg ik alleen maar te horen dat ie geklommen had als ik vroeg wat ie gedaan had op schooltje, maar nu vertelt ie al dat ze er crackers eten en laatst dat ie geverfd had. Ook had ie het over andere kinderen en weet ook hun namen. Erg grappig om te horen en ook om te zien, want soms zijn we wat vroeger en dan gluur ik even door het raam bij de deur en dan zie je ze allemaal heel netjes in de kring zitten, liedjes zingen. Hij leert ook wel veel nieuwe dingen op deze manier, zo zegt hij potverdikkie als ie laat vallen, doet zijn armen over elkaar als ie zijn zin niet krijgt en houdt hij zijn handen voor zijn gezicht als ie stout is geweest of zich schaamt.
Ook vertelde hij me van de week wat voor werk papa doet. Papa heeft namelijk driehoeken op zijn werk en daar maakt hij gaatjes in, aldus Quinten. Hoe hij daar nou weer bijkomt, God knows, maar ik moest er wel om lachen.
Zijn Cars-collectie is overigens ook weer flink aangevuld, hij heeft er nu al 21..
Hij is ook gek op liedjes zingen, vooral "Boom Boom Pow" van Black Eyed Peas vind ie helemaal geweldig en kan ie dan ook een beetje meezingen en meebewegen.

Jayms
Jayms kon zich al voortbewegen natuurlijk, alleen ging het toen nog niet zo snel. Maar nu heeft hij de kunst van het tijgeren zich helemaal meester gemaakt. Als een ware soldaat tijgert hij nu door het huis heen om te kijken wat iedereen zoal uitspookt. En alle lades en deurtjes blijven interessant en vooral papier scheuren is geweldig. Hij is een echte Rexel.

Lekker papier scheuren

Ook zijn eindelijk zijn 3 en 4e tandje door, het zijn de bovenste en de 5e staat ook op het punt van doorbreken.
Jayms vind liedjes ook erg leuk, als er ergens een lekker deuntje inzit dat gaat ie helemaal wiebelen en bewegen. En als je klap-eens-in-je-handjes zingt dan licht heel zijn gezichtje op en gaat ie enthousiast klappen, zo schattig..

Read more...