Ziekenhuisbezoek #4

Nu ik zo naar de titel kijk terwijl ik het schrijf, sta ik er best alweer van te kijken.. Een paar maanden geleden had ik alleen nog maar een dof gevoel in mijn zij en maakte ik me er niet druk over en nu zijn we ondertussen alweer 4 ziekenhuisbezoeken en de diagnose MS verder. Best een rare gewaarwording eigenlijk.

Afgelopen vrijdag was dus bezoek nummer 4, deze keer voor een lumbaalpunctie en een bloedafname. Van tevoren was ik niet echt zenuwachtig, vooral omdat ik ook niet wist wat ik moest verwachten, maar t was toch wel spannend natuurlijk.
Ik had om half 2 de afspraak maar het liep al een beetje uit. Na een kwartiertje hoorde ik toch mijn naam (deze keer was het gelukkig mevrouw EijSackers i.p.v. mevrouw Eijackers) en mocht ik mee met de arts en de co-assistent. Bas mocht niet mee naar binnen, want ze deden het liever zonder hem, geen flauw idee waarom overigens. Maar dat gaf niet hoor, ik was verder niet bang ofzo. De arts ging uitleggen wat ie precies ging doen en daarna kon ik mijn broek uittrekken en mocht ik op mijn linkerzij gaan liggen. Ik had verwacht dat ik alleen mijn shirt uit mocht trekken en niet mijn broek, dus had in tegenstelling tot alle andere keren een string aan in plaats van een boxershort, maar het was dus omgekeerd. En dan moest ik ook nog eens helemaal opgekruld liggen met mijn knieen naar mijn kin, niet de meest charmante positie in je string dus, maar okee, dat heeft ie vast wel vaker gezien.
Hij ging wat voelen en tekenen op mijn rug zodat ie wist waar ie moest prikken en even later zat ie er al in. Ik mocht in de hand knijpen van de co-assistent, maar dat was niet echt nodig, want het deed helemaal geen pijn gelukkig. Hij zei wel dat ongeveer 1 op de 5 mensen last krijgt van hoofdpijn na de hersenvochtafname en dan met name als je rechtop zit of staat en niet als je ligt.
Daarna werd mijn bloed geprikt, maar ik moest nog wel ff wachten, want ze wisten niet welke buisjes ze nodig hadden voor de onderzoeken die ik krijg en het lab was dicht, dus ze moest eerst nog even rondbellen. Het prikken ging wel in 1 keer goed, zonder rollende aders, dat gaat toch altijd beter bij mijn linkerarm dan de rechterarm.
Uiteindelijk ruim een uur later waren we eindelijk klaar en konden we gaan. Ik was nog wel duizelig, maar dat was meer van de spanning denk ik, maar dat was snel over na een brownie. Mams, werderom weer bedankt voor het oppassen by the way!

's Avonds ben ik nog uit eten geweest met vrienden, maar dat had ik beter niet kunnen doen achteraf, want ik kreeg halverwege de avond echt dikke hoofdpijn (blijkbaar ben ik 1 van die 5 mensen dus) en werd er zelfs gewoon misselijk van. Beetje zonde van de rondes die ik gemist heb bij ShabuShabu, want het eten is zo lekker daar!!
Zaterdag was het ook nog niet over en heb ik dus de hele dag plat gelegen en me ook maar ziek gemeld op mijn werk, want die hoofdpijn is echt niet normaal, zo pijnlijk.
En ook vandaag is het nog niet beter. Bas moest natuurlijk voetballen dus gelukkig waren Bas 2 en Suus hier gekomen om me te helpen. Echt heel fijn, want ik weet niet hoe ik het anders had moeten redden met die 2 ukjes..
Ik hoop maar dat het snel overgaat, want ik heb het zo gehad met het liggen op bed of de bank, ik doe nog liever het huishouden dan, hahaha.. ;)
Vrijdag krijg ik ook meteen de meeste uitslagen van de onderzoeken tijdens het geprek met de artsen over de medicijnen dus ik ben benieuwd of ze nog meer dingen gevonden hebben..

Dinsdag heb ik een afspraak bij de bedrijfsarts voor mijn MS, weet niet echt wat ik moet verwachten, maar we zien het wel. Quinten breng ik eerst gewoon naar school en daarna neemt Daan Jaymsje mee om op hem tepassen en als het goed is, ben ik dan weer op tijd terug om Q weer op te halen.
Het is wel heel raar, ik heb dus MS maar daar heb ik (momenteel) geen last van, maar ben wel geveld door een stomme ruggenprik.. :S